Dr hab. inż. Tomasz Malczyk - profesor nadzwyczajny w PWSZ w Nysie, jest pierwszym reprezentantem tzw. własnej kadry naukowo-dydaktycznej nyskiej uczelni, który uzyskał stopień naukowy. Stanowi to szczególne wyróżnienie, ponieważ awans uzyskany został wg nowych procedur habilitacyjnych i nadany przez najwyżej notowaną politechnikę w Polsce.
Jest to ważny moment dla PWSZ w Nysie, ponieważ wskazuje na systematyczny rozwój nyskiej uczelni, podnoszenie jej wartości i znaczenia naukowego na forum międzynarodowym, krajowym, wojewódzkim i regionalnym. Jest to także prestiż nie tylko dla samej PWSZ w Nysie, ale przede wszystkim dla Instytutu Architektury i Urbanistyki, w którym od początku istnienia uczelni pracuje dr hab. inż. Tomasz Malczyk.
Uzyskany stopień to także wymierne świadectwo podnoszenia jakości nauczania studentów na kierunku Architektura (w aspekcie dydaktycznym i praktycznym), a także tworzenia nowych możliwości rozwoju tzw. własnej kadry naukowo-dydaktycznej Instytutu Architektury i Urbanistyki w PWSZ w Nysie.
Monografia habilitacyjna, dorobek naukowy, dydaktyczny, organizacyjny i zawodowy dr. hab. inż. Tomasza Malczyka, zostały wysoko ocenione przez recenzentów oraz Komisję Habilitacyjną powołaną przez Centralną Komisję do Spraw Stopni i Tytułów w Warszawie. Recenzenci
i członkowie komisji reprezentowali: Politechnikę Warszawską, Politechnikę Krakowską, Politechnikę Śląską w Gliwicach, Politechnikę Poznańską i Politechnikę Łódzką.
W podsumowaniu jednoznacznie stwierdzono, że osiągnięcia naukowe dr. hab. inż. Tomasza Malczyka z Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej w Nysie, wnoszą znaczny wkład w rozwój dziedziny nauk technicznych w dyscyplinie architektura i urbanistyka.
Dr hab. inż. Tomasz Malczyk jest absolwentem Uniwersytetu Przyrodniczego we Wrocławiu Wydziału Inżynierii Kształtowania Środowiska i Geodezji w zakresie budownictwa i kształtowania środowiska oraz Politechniki Wrocławskiej Wydziału Architektury w zakresie architektury krajobrazu. Jego obszarem badawczym jest architektura krajobrazu i kształtowanie środowiska, szczególnie w aspekcie antropopresji ekoenergetycznej w krajobrazie.
